Her ikisi de böyle yürümeyeceğinin farkındaydılar. Ayrılığı istemeseler de bir şeyler doğru gitmiyordu.
Erkek, “Bahçeye bir ağaç dikelim, ağaç tutana kadar günlerimiz ayrı geçsin, bekleyelim, kendimizle hesaplaşalım. Ağaç tutmazsa o zaman son karar olarak ayrılığı gündeme getirelim’’ dedi.
Bu yaklaşım, kadının da ilgisini çekti.
Ertesi gün gidip bir meyve fidanı aldılar ve birlikte bahçeye diktiler.
Aradan bir ay geçti.
Bir gece geç bir saatte bahçede karşılaştılar.
Her ikisinin de elinde içi su dolu birer bidon vardı.
……………………
En çok bir kadın korkar yalnızlıktan..
En çabuk da o alışır.
Hatta sever kendi başınalığı
O an’a kadar gitmemek için sıraladığı engellere şaşar da kalır.
Tıpkı dumanını yıllarca ciğerlerine doldurduğu o zalim sigarayı bıraktıktan sonra, ‘bu mereti nasıl da içmişim bu güne dek’ diyen tiryaki gibi kendine gelir bir anda.
Uyanır .
En kolay bir erkek çıkar kapıdan.
Gitmek için çokça nedenle dolu
Hem kafası hem gönlü..
Bir ayağı zaten kapıda, aklı hatta bedeninin çoğu başka bir dalda,
Tıpkı dumanını yıllarca ciğerlerine doldurduğu o zalim sigarayı bıraktıktan sonra, bir nefeste eskisinden daha tutkulu hale gelen tiryaki gibi kendini bırakır bir anda.
Uykuya dalar.
En zor da bir erkek alışır yalnızlığa .
Hiç ona göre değildir kendikendine’lik,
Gözü hep gerilerde hep hasretlerde,
Gönlü her daim gel-git’ lerde
Nedendir bilinmez ayaklar,
Bir türlü ayak uydurmaz gönüllere,
Başını alıp gitmelere.
Kadındır, anadır, zordur
Erkeksiz, sevgisiz..
Tam sırası geldi derken
Zaman geçmiş olur ne çare..
Ne gönülde kanat kalmıştır
Ne de gözde heyecan pınarları
Kolayına gelir sıradanlık
Alışkanlıkların koynunda rahatlık..
Nedendir bilinmez ayaklar
Bir türlü ayak uydurmaz akıllara
Zamanı gelmiş dönüşlere.
Erkektir, özgürdür, zordur
Kadınsız şefkatsiz,
Tam sırası geldi derken,
Gönül kanat çırpar başka heyecanlara
Hiç tükenmeyen tutkulara
Gözü ileride aklı gerilerde
Kaybolur, bilinmezliklerde
Remide Arsan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder