Çocuk saflığımızla ve doğallığımızla öğrendik Cumhuriyete bekçi olmayı. Göstermelik değildi, gösteriş bilmezdik.
Yürektendi sevgimiz, sahiciydi.
Taze beyinlerimize ilk giren en birinci ilkeydi:
Türk’tük.. Doğruyduk.. Çalışkandık.
Küçücüktük; ilk sözümüzü vermiş ant içmiştik.
Boğazımız yırtılırcasına bağırışırdık:
Yurdumuzu ve birbirimizi özümüzden çok sevecektik.
Taa o zamandan armağan etmiştik varlıklarımızı vatana ve millete.
Samimiydik,..Yeminimiz sahiciydi.
Bizler ilk gün okula kurbanlık kuzular gibi teslim edilirdik. Büyüklerimiz ‘eti senin öğretmen’ derlerdi. Adam gibi adam olsun. Ülkesine hayrı dokunsun.
Gururlar da beklentiler de sahiciydi.
Ne oldu da bu hallere düştük?
Bizim aynı kırık dökük sıralarımız, hiç ısıtmayan okul sobalarımız,
Aynı beyaz yaka-siyah önlüklerimiz, bölüştüğümüz ekmeklerimiz yok muydu?
Sen bendin. Ben sendim.
Biz, ‘BİZ’ dik.
Sen - Ben mi bilirdik?
Kanlarımızı değişmiş,
Kankardeşi olmuştuk
Yoksa onun eldiveni,
Cebimize koyup bir eli
Bir tekini verirdik.
Biz Ermeni gavur Kürt mü bilirdik?
Ne oldu bize de bu hallere düştük?
Bir düğmeye basmayı ülkeye hizmet sayan,
Aramayı sormayı, sevmeyi unutan
Bir mesajı kırk kişiye gönderip de,
Bayram kutlayanlardan olduk
Aydın olmak yeter mi, hani verilen emek?
Marifet mi kendin gibi düşüneni eğitmek
Bakmadan kendi kalıbına, ayıbına
Birbirine sırt dönüp suçlayanlardan olduk.
Haniydi ganiydi yüreklerimiz?
Cumhuriyetti emanetimiz?
Uçuştu, kalmadı mangalda küller
Laf’la peynir gemisi yürütenlerden olduk.
Yolgeçen hanı yaptık Atamızın kabrini,
Çözmek varken kendimizin derdini
Başımızı eğip de, mezarında yatana;
Akıl soran aptallardan olduk.
Mitinglere gitmişsin neye yarar?
Yakandaki siyah bant mı tüm yas’ın?
Şekilci değilsen gerçekse acın,
Git bir şehit anası, başını sana yaslasın.
****
Sorarsa ziyaretine gidene:
‘Sen ne yaptın bu ülke için sana özel?’
Deriz ki;
- Elimiz boş geldik. Kusura kalma Ata’m.
Remide Arsan 29 Ekim 2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder